Przegrana Grokstera = koniec ery P2P?

Firma MGM kilkakrotnie przegrała w sądach niższej instancji, ostatecznie sprawa trafiła do Sądu Najwyższego. Prawnicy powoda (czyli przedstawiciele m.in. RIAA oraz MPAA) zwrócili się do sądu z prośbą o orzeczenie, czy programy Morpheus i Grokster stworzone zostały z myślą o nielegalnym dystrybuowaniu materiałów chronionych prawem autorskim. Prawnicy przemysłu rozrywkowego argumentowali, że choć indywidualni użytkownicy ponoszą odpowiedzialność za swoje nielegalne działania, to jednak współwinnym pozostaje firma, która dostarcza im wyspecjalizowane narzędzie do dystrybuowania pirackich materiałów. Tak naprawdę więc cały proces miał odpowiedzieć na jedno proste pytanie: czy koncerny fonograficzne i filmowe mogą pozywać operatorów sieci P2P za łamanie prawa przez ich użytkowników? W świetle orzeczenia Sądu Najwyższego - mogą.

Betamax nie pomógł

Niekorzystny dla producentów oprogramowania P2P wyrok jest sporym zaskoczeniem - większość ekspertów oczekiwała orzeczenia zbliżonego do tego, jakie zapadło w słynnej sprawie Betamax z 1984 r. Wtedy to firma Sony została oskarżona przez pewne studio filmowe, że jej produkt - magnetowid Betamax - służy do łamania praw autorskich. Wtedy jednak sąd orzekł, że producent urządzenia nie może być ścigany za nielegalne działania nabywców owego urządzenia i pozew oddalił. Sądy niższej instancji, które wcześniej odrzucały pozwy koncernu MGM, powoływały się z reguły właśnie na ten przypadek.

Sąd Najwyższy orzekł jednak inaczej - w uzasadnieniu decyzji sędziowie napisali m.in., że firmy Grokster i StreamCast nie tylko nie informowały użytkowników o konsekwencjach nielegalnego kopiowania i udostępniania materiałów chronionych prawem autorskim, a wręcz zachęcały do takich działań.