UMTS – dziś Portugalia, jutro Polska?

Portugalski rząd wydał we wtorek cztery licencje na UMTS. Otrzymały je trzej działający operatorzy GSM – Telecel, TMN i Sonae. Czwarta koncesję dostało Oni-Way, konsorcjum utworzone przez EDP-Electricidade de Portugal. Za licencje firmy zapłacą po 88,9 mln dolarów. Uruchomienie sieci UMTS ma nastąpić w 2002 r.

Tymczasem polskie Ministerstwo Łączności zamierza jeszcze w tym tygodniu zezwolić na budowę sieci UMTS. Ponieważ unieważniono przetarg, resort jedynie rozszerzy obecne koncesje operatorów GSM o usługi UMTS. Za rozszerzenie koncesji firmy zapłacą jednak tę samą kwotę co ustalono wcześniej za nowe koncesje – czyli 650 mln euro (z czego pierwsza rata w wysokości jednej trzeciej całej kwoty miałaby wpłynąć na rządowe konta już w tym roku). Sieci UMTS mają zacząć działać w Polsce od 1 stycznia 2003 r. Robert Niczewski z Polskiej Telefonii Cyfrowej, operatora Ery GSM, spodziewa się wydania zezwolenia już we wtorek. Jednak Przemysław Sypniewski, doradca ministra łączności, powiedział nam, że nastąpi to do końca tygodnia, nie precyzując daty. Zdaniem Jacka Kalinowskiego, rzecznika Polskiej Telefonii Komórkowej Centertel, koncesje zostaną rozszerzone najprawdopodobniej jutro po posiedzeniu Rady Ministrów. Te słowa zdają się potwierdzać także nieoficjalne informacje z resortu łączności, jakoby na środę było planowane uroczyste rozszerzenie koncesji.

Ministerstwo Łączności, kierowane przez Tomasza Szyszkę, unieważniło na początku grudnia listopadowy przetarg na UMTS. Powodem była zbyt mała liczba chętnych – wnioski złożyło tylko trzech operatorów GSM przy planach zakładających wydanie pięciu koncesji. Unieważnienie przetargu spotkało się jednak ze sprzeciwem Netii, która wykupiła dokumentację przetargową, ale nie złożyła oferty. W ubiegłym tygodniu Netia jednak złożyła wniosek do Ministerstwa Łączności o przerwanie procesu rozszerzania licencji operatorów GSM o UMTS, wystąpiła również o wydanie jej koncesji UMTS. Jednak jeszcze unieważniając przetarg, Tomasz Szyszko stwierdził, że nie widzi uzasadnienia do zaskarżenia jego decyzji.